PRZEWODNIK

Meksyk

Kuba

Gwatemala

Belize

Honduras

Salwador

Nikaragua

Kostaryka

Ekwador

Panama

Brazylia

Peru

Kolumbia

Wenezuela

Boliwia

Argentyna

Chile

Urugwaj

Paragwaj

Kanada

USA

Bezpieczeństwo i Zdrowie

Bezpieczeństwo: Poruszanie się w pojedynkę nie jest wskazane z powodu częstych napadów rabunkowych. Należy uważać także na licznych kieszonkowców. W trosce o bezpieczeństwo turystów władze miejscowe zalecają posługiwanie się kserokopią paszportu, w którą podróżujący powinni zaopatrzyć się jeszcze przed przyjazdem. Nie jest wymagane jej poświadczenie. Oryginały paszportów, służące tylko do przekroczenia granicy, powinny być właściwie zabezpieczone (depozyty hotelowe lub sejfy, skrytki bankowe. Kontrola antynarkotykowa jest bardzo rygorystyczna. Stosowane są prowokacje policyjne - należy stanowczo odmawiać osobom oferującym nawet najmniejsze ilości narkotyków. Miejscowi celnicy zwracają szczególną uwagę na podróżnych z Polski w związku z zatrzymaniami Polaków usiłujących przemycać narkotyki. Niebezpieczne rejony: Limón Centro, plaże kolo Puerto Viejo i Cahuita, San Jose po zmroku. Za przestępstwo uważa się posiadanie lub sprzedaż narkotyków. Ustawodawstwo zezwala na instalowanie podsłuchów telefonicznych i śledzenie przez tajnych współpracowników policji. Rygorystycznie prowadzona jest kampania walki z pedofilią; w szczególności zwalczana jest turystyka seksualna nastawiona na kontakty z nieletnimi.

Samochodem: Kostaryka jest jedynym państwem Ameryki Środkowej, w którym nie ma możliwości przekroczenia granicy samochodem wynajętym w wypożyczalni. Kostaryka honoruje międzynarodowe prawo jazdy. Kodeks drogowy jest rygorystycznie przestrzegany: przekroczenie dozwolonej prędkości karane jest mandatem, którego wysokość często jest uznaniowa. Nie ma ograniczeń w podróżowaniu po kraju. Z uwagi na katastrofalny stan tutejszych dróg nie zaleca się wynajmowania samochodu - łatwo go uszkodzić, a wypożyczalnie wymuszają na turystach kosztowne naprawy.

Zdrowie: Na obszarze całego kraju występuje epidemia wirusa dengi, nasilająca się w porze deszczowej; istnieją również pojedyncze ogniska malarii, zwłaszcza na wybrzeżach. Szczepienia nie są wymagane. Opieka medyczna jest łatwo dostępna w większych miastach. Zarówno wizyty lekarskie, jak i hospitalizacja są płatne.